Σταύρος Τζίμας: Ένας «Σουλιώτης» της δημοσιογραφίας
Ο Σταύρος Τζίμας δημοσιογράφος – διευθυντής του Πρακτορείου Ειδήσεων στην Θεσσαλονίκη, μιλάει για τους σταθμούς της 40χρονης πορείας του, δηλώνει υπέρμαχος της «απέριττης γραφής των ειδήσεων» και συστήνεται ως … «εργάτης του ρεπορτάζ».
Ο διευθυντής του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΜΠΕ) – υπεύθυνος για τη Μακεδονία και Θράκη κ. Σταύρος Τζίμας, αν και έχει συμπληρώσει αισίως 40 χρόνια δημοσιογραφικής διαδρομής, εργάζεται με το ίδιο πάθος που τον διακατείχε, όταν πρωτοξεκινούσε ως φοιτητής «το γοητευτικό ταξίδι στην ειδησεογραφία και το ρεπορτάζ».
Ταξίδεψε στην καριέρα του σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, όπου συνάντησε ιστορικούς ηγέτες, όπως ο Καντάφι της πάλαι ποτέ Λιβύης, ο Άσαντ της Συρίας, κ.α.
Τα δραματικά πολεμικά γεγονότα της βαλκανικής κρίσης, με αποκορύφωμα τον εμφύλιο στην Γιουγκοσλαβία, τον «σημάδεψαν για πάντα». Και ήταν αναμενόμενο, διότι βίωσε από πρώτο χέρι τις φρικαλεότητες εκείνου του πολέμου, ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Τα Νέα» στην αρχή, της «Καθημερινής» και του ΑΠΕ στη συνέχεια, στο αιματοβαμμένο πεδίο. Έχοντας το τιμόνι του παραρτήματος του ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Μακεδονία και Θράκη τα τελευταία χρόνια, κύριο μέλημά του είναι οι ειδήσεις να μεταδίδονται με «απέριττη γραφή και ψυχραιμία», όπως ταιριάζει «στο προφίλ του μεγάλου δημοσιογραφικού οργανισμού».
Αν και από πολύ νέος βρέθηκε σε επιτελικές θέσεις στα ΜΜΕ, προτιμάει να δηλώνει απλά ένας … «εργάτης της δημοσιογραφίας».
Κυρίες και κύριοι ο έγκριτος δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας σε θέση συνεντευξιαζόμενου, αποκαλύπτει ότι η ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία δεν ήταν καθόλου στις αρχικές σκέψεις του, αλλά οφείλεται σε ένα …τυχαίο γεγονός που του επιφύλαξε η μοίρα. Όμως, πολύ σύντομα διαπίστωσε ότι τον εξέφραζε απόλυτα, και «ήταν αυτό που ενδόμυχα ήθελε να κάνει».
Γεννήθηκε στη Θεσπρωτία, σε ένα ορεινό χωριό ταυτισμένο με τα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, τον Αυλότοπο του ηρωικού Σουλίου. Αποφοιτώντας από το γυμνάσιο της Παραμυθιάς, εισήχθη στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, το σημερινό Πανεπιστήμιο Μακεδονία.
«Στη δημοσιογραφία μπήκα εντελώς τυχαία το 1980. Μια συνάδελφος και συμφοιτήτρια που εργαζόταν στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης», μου πρότεινε αν θέλω να πάω να δοκιμαστώ, ανέφερε ο κ. Σταύρος Τζίμας. «Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μου να γίνω δημοσιογράφος, πήγα λοιπόν και ο προϊστάμενος, διέκρινε ότι έχω ικανότητες, μου πρότεινε να μείνω και έτσι ξεκίνησε η δημοσιογραφική μου πορεία».
Μια πορεία ενδελεχής και ανοδική: Εργαζόμενος στον «Ριζοσπάστη» πήρε το πανεπιστημιακό του πτυχίο και συνέχισε επί 15 χρόνια στις εφημερίδες «Τα Νέα» και «Το Βήμα».
Ταυτόχρονα έγραφε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», ενώ είχε συνεργασία και με το σουηδικό ραδιόφωνο. Το 1994 «μετεγγράφει» στην «Καθημερινή», όπου διετέλεσε διευθυντής στο ανταποκριτικό γραφείο της Θεσσαλονίκης έως το κλείσιμό του.
Εντάσσεται έως σήμερα στο δυναμικό της εφημερίδας, καλύπτοντας κυρίως θέματα Βαλκανίων, επικαιρότητας και πλέον άρχισε να αρθρογραφεί.
Στον …«αστερισμό» των γεωπολιτικών και της συγγραφής βιβλίων
Στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) εργάζεται από το 1987 και η ενοποίησή του με το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τον βρίσκει να είναι ο επικεφαλής του γραφείου Θεσσαλονίκης. Έχει εξειδικευτεί σε όλα τα είδη ρεπορτάζ από το δικαστικό και το αστυνομικό έως το πολιτιστικό, ενώ έχει καλύψει μέχρι και … αθλητικά. Το ενδιαφέρον του εστιαζόταν πάντοτε στα πολιτικά και τα γεωπολιτικά ζητήματα, με τα οποία κυρίως ασχολείται πολύ ενεργά σήμερα, διατηρώντας άγρυπνη τη ματιά του, κυρίως στις εξελίξεις που καταγράφονται στα βόρεια σύνορά μας.
Ο Σταύρος Τζίμας είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων που αφορούν στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και εν γένει την κρίση των Βαλκανίων. Το πρώτο βιβλίο έχει τον τίτλο, «Στον αστερισμό του εθνικισμού, η Ελλάδα και η Αλβανία στην μετά Χότζα εποχή», το δεύτερο βιβλίο αποτυπώνει τον τρόπο που βίωσε ο ίδιος στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο εκ του σύνεγγυς, στο πεδίο των εχθροπραξιών και μεταφέρει τα τεκταινόμενα από «πρώτο χέρι», υπό τον τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις». Το τρίτο του βιβλίο έχει τον τίτλο «Η κρυφή ιστορία του μακεδονικού ζητήματος» και καλύπτει διεξοδικά το θέμα, με πάρα πολλά παρασκήνια από το 1991, έως και την υπογραφή και ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.
«Το αιματοκύλισμα στην Γιουγκοσλαβία άλλαξε την βιοθεωρία μου. Αντίκρισα σκληρές σκηνές… Εκεί διαπίστωσα ότι ένα σύστημα ιδεών μπορεί εύκολα να καταρρεύσει αν…»
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν την κατάρρευση των χωρών του ανατολικού μπλοκ και οι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία «σφραγίστηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη» του νεαρού τότε απεσταλμένου των «Νέων», που βίωσε πρωτόγνωρες εμπειρίες μέσα από τα ταξίδια και τα ρεπορτάζ του στο πεδίο.
«Το αποκορύφωμα της δημοσιογραφικής εμπειρίας μου ήταν το αιματοκύλισμα κατά τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο» υπογράμμισε ο κ. Σταύρος Τζίμας.
«Αντίκρισα σκληρές σκηνές, είδα νεκρούς, ανθρώπους κομματιασμένους στο Κόσσοβο, ανθρώπους καμένους, είδα πτώματα στο Βούκοβαρ της Κροατίας, και ανθρώπινα μέλη να προβάλουν κάτω από τα χαλάσματα. Συγκλονίστηκα βλέποντας τους συγγενείς τους να κλαίνε και να οδύρονται, ηλικιωμένες γυναίκες να θρηνούν πάνω από τάφους. Ήταν σκηνές που δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω. Έχουν χαραχτεί τη μνήμη μου και την ψυχή μου, όταν γυρίζω εκεί με τη μηχανή του χρόνου…».
«Τα γεγονότα αυτά άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου, και τον τρόπο που έβλεπα τις εξελίξεις» εξομολογήθηκε ο διευθυντής του παραρτήματος του ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Εκεί διαπίστωσα στην πράξη πώς μια ιδεολογία, ένα σύστημα ιδεών, μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να μετατραπεί από κραταιό οικοδόμημα, σε ερείπια. Εκεί κατανόησα ξεκάθαρα, ότι οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, αν δεν έχει ως επίκεντρο τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου, την ελευθερία, κι αν δεν προσπαθεί να κυριαρχήσει με δημοκρατικά μέσα, είναι εκ των προτέρων υπονομευμένο και συνεπώς θεωρείται προδιαγεγραμμένο ότι κάποια στιγμή θα καταρρεύσει».
«Ο ρόλος του ΑΜΠΕ είναι ακαταμάχητος»
Ως επικεφαλής της Διεύθυνσης Μακεδονίας-Θράκης του ΑΜΠΕ ο Σταύρος Τζίμας έχει την ευθύνη για την κάλυψη της ειδησεογραφίας ενός μεγάλου γεωγραφικού χώρου από τον Όλυμπο έως τη Θράκη και τα Βαλκάνια. Έως το μεσημέρι που είχαμε το ραντεβού μας, πέραν των καθημερινών καθηκόντων για την κάλυψη της ειδησεογραφίας στο εσωτερικό, είχε προλάβει να επικοινωνήσει με Κωνσταντινούπολη, Βελιγράδι και Νέα Υόρκη για να διασταυρώσει σημαντικές ειδήσεις εν τη γενέσει τους. «Η δύναμη του μέσου στο οποίο εργαζόμαστε είναι καταλυτική στα δημοσιογραφικά δρώμενα. Κάθε είδησή του, την ακολουθεί πλήθος αναδημοσιεύσεων από όλα τα ΜΜΕ, κι εμείς κάθε μέρα υπηρετούμε το κύρος του πρακτορείου με την ίδια προσήλωση» βεβαίωσε ο κ. Τζίμας.
«Συμπλέουμε με την πολιτική του BBC : Δεν μας ενδιαφέρει η πρωτιά, αλλά η εγκυρότητα και η προστασία της ανθρώπινης υπόστασης».
Τα δύο πολύτιμα «εργαλεία» του Πρακτορείου, η ψύχραιμη καταγραφή της επικαιρότητας και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση, αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους στην δουλειά μας: «Το ΑΜΠΕ έχει υιοθετήσει την απλή, απέριττη γραφή, μεταδίδει τις ειδήσεις με γνώμονα την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα και ψυχραιμία. Δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε πρώτοι που θα μεταδώσουν μια είδηση» υπογράμμισε ο κ. Τζίμας. « Ο ρόλος του Πρακτορείου είναι ακαταμάχητος. Ακολουθούμε τη γραμμή του , που λέει καλύτερα δεύτεροι και έγκυροι, παρά πρώτοι και με το ρίσκο του λάθους ή να σπιλώσουμε συνειδήσεις. Προσέχουμε να μην καταστρέψουμε ανθρώπους και να μην πληγώσουμε την ανθρώπινη υπόσταση».
Εφόσον κάποιος θέλει να προωθήσει ένα δημοσιογραφικό προϊόν το οποίο αποτελεί είδηση, το πρώτο που κάνει είναι να το γνωρίσει στο Πρακτορείο, «και τότε θα το δει να φτάνει, εκεί που δεν μπορεί να φτάσει από κανέναν άλλο» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τζίμας. «Αυτή είναι η δύναμη του ΑΜΠΕ, είναι ένα πολύ μεγάλο εργαλείο για τη δημόσια σφαίρα, στο επίπεδο της ενημέρωσης. Είναι ένα μέσο ενημέρωσης που πρέπει να υπάρχει και θα υπάρχει».
«Με συγκινούν οι σπουδαίοι άνθρωποι που γνώρισα στην επαρχία, αποτελούν τη … ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας»
Το «πάζλ» της 40χρονης καριέρας του Θεσσαλονικιού δημοσιογράφου, συνθέτει η γνωριμία με σπουδαίους ανθρώπους της καθημερινότητας, αλλά και προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας, μεταξύ των οποίων, η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός και μεγάλη ντίβα Ζαν Μορό, ο Γάλλος ποιητής- μυθιστοριογράφος Λουί Αραγκόν και η Ειρήνη Παππά. Συνάντησε μεγάλους ηγέτες, όπως ο Μουαμάρ Καντάφι, που τον είδε κατά την περίοδο της παντοδυναμίας του εντός της σκηνής του, καθώς και σημαντικά πρόσωπα κατά τα ταξίδια του στη Συρία και χώρες της Μέσης Ανατολής, στο Βιετνάμ, τη Λιβύη. Το ίδιο γοητευμένος νιώθει και από τους «απλούς, καθημερινούς και συνάμα σπουδαίους ανθρώπους» της πατρίδας μας που συνάντησε στα πολυάριθμα ταξίδια του στην επαρχία. «Έκανα πολλά ταξίδια στο εσωτερικό της χώρας, όπου γνώρισα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, που παράγουν και προσφέρουν στην οικονομία, στις επιχειρήσεις, στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, στις κοινωνικές δραστηριότητες, υπέροχοι άνθρωποι που κρατούν την πατρίδα μας ψηλά, δεν είναι μόνο η Αθήνα, και η Θεσσαλονίκη…» τόνισε ο διευθυντής παραρτήματος του ΑΜΠΕ. «Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν εφημερίδες, που γράφουν βιβλία, κάνουν έρευνες γύρω από τον πολιτισμό και την παράδοσή μας. Με ικανοποίησε πολύ ότι είναι ζεστές οι ανθρώπινες σχέσεις και συγκαταλέγονται στις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου».
«Η δαιμονοποίηση της δημοσιογραφίας είναι ένα … παθολογικό σύμπτωμα της εποχής. Πρέπει να φταίει πάντα κάποιος. Όμως τι θα γινόταν αν είχε εκλείψει παντελώς η ενημέρωση;»
Χειμαρρώδης και συνάμα μεστός στο λόγο καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Σταύρος Τζίμας δεν διστάζει να εκφράσει τον προβληματισμό του για την ρητορική μίσους κατά των δημοσιογράφων. Έχει ξεκάθαρη άποψη, διότι βίωσε τη δημοσιογραφία επί τέσσερις δεκαετίες σε όλες τις διακυμάνσεις της: την εποχή ακόμη που δεν ήταν πολύ γνωστό το επάγγελμα, απουσία της ιδιωτικής τηλεόρασης και του διαδικτύου, αργότερα κατά την δεκαετία του 90, που άρχισαν να «ανθίζουν» οι πρώτοι τηλεοπτικοί αστέρες στα παράθυρα των δελτίων, και στο μετέπειτα διάστημα που άγγιξε το «ζενίθ» της δημοφιλίας της, τότε που μικροί και μεγάλοι ‘’ανακάλυπταν’’ ότι έκρυβαν έναν …εν δυνάμει δημοσιογράφο μέσα τους. Πώς φτάσαμε στο αμφιλεγόμενο “σήμερα”;
«Πολλές φορές οι δημοσιογράφοι γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι» είπε ο κ. Τζίμας. «Ο Στάλιν έλεγε, ότι μέσα σε ένα δωμάτιο πρέπει να υπάρχει πάντα ένας μαύρος γάτος και να τον κυνηγάμε όλοι μαζί. Κι αν δεν υπάρχει πρέπει να τον εφεύρουμε για να έχουμε κάτι να κυνηγάμε. Αυτό το παράδειγμα ισχύει και για τους δημοσιογράφους. Λέει κάποιος κάτι ακραίο, κι έχουν προκληθεί άσχημες εντυπώσεις από αυτό, φταίει ο δημοσιογράφος που το μετέδωσε. Εδώ υπάρχει κάτι
οξύμωρο. Πρέπει να φταίει πάντα κάποιος άλλος. Μπορεί να γίνονται λάθη, όμως ποια είναι η λύση; Ο αφορισμός; Υπάρχει και η λύση της επιλογής. Αν δεν σου αρέσει μια εφημερίδα, δεν την αγοράζεις, δεν σου αρέσει κάποιο κανάλι, δεν το βλέπεις. Αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας».
«Να λυπάσαι το ακροατήριο που δεν έχει ποιητές…»
Αναρωτιέται πώς θα ήταν μια κοινωνία χωρίς ενημέρωση: « Ένας ποιητής ο Τηλέμαχος Μαντές, έλεγε το εξής: ‘’ μη λυπάσαι τους ποιητές που δεν έχουν ακροατήριο, να λυπάσαι το ακροατήριο που δεν έχει ποιητές’’. Τι θα γινόταν αν κάποια στιγμή δεν υπήρχε ενημέρωση, ούτε η τηλεόραση, ούτε το διαδίκτυο, ούτε οι εφημερίδες, ούτε το ραδιόφωνο. Η δαιμονοποίηση της δημοσιογραφίας είναι ένα σύμπτωμα μιας εποχής, μιας ευρύτερης παθολογίας που έχει κυριαρχήσει, ότι μας φταίνε οι πάντες και δεν κοιταζόμαστε ποτέ στον καθρέπτη. Άρα, ο καθένας πρέπει να αφοσιωθεί στον τομέα του και από εκεί και πέρα, ότι λάθη κάνουμε να φροντίζουμε να τα διορθώνουμε. Η επικοινωνία από το χθες στο σήμερα έχει αλλάξει μορφές, όμως δεν σταματάει ποτέ να υπάρχει και δεν πρόκειται να σταματήσει».
«Οι δημοσιογράφοι πρέπει να βλέπουν πράγματα που δεν τα βλέπει ο απλός πολίτης»
Ζει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και όπως κάθε πολυάσχολος άνθρωπος, ο Σταύρος Τζίμας αναζητά στον ελεύθερο χρόνο του απλά πράγματα, όπως το διάβασμα, η παρέα με φίλους σε κάποιο ταβερνάκι, ή κάποιο καφέ και μια βόλτα στην παραλία. Αφιερώνει χρόνο στη σύζυγό του που είναι καθηγήτρια φυσικής αγωγής, και στις δίδυμες κόρες του, που πλέον τελείωσαν το πανεπιστήμιο και ασχολούνται με τις μεταπτυχιακές σπουδές. Με την πρώτη ευκαιρία δεν παραλείπει να επισκεφτεί την 90χρονη μητέρα του στο ορεινό Σούλι.
«Η ζωή μου είναι απλή» εξομολογείται ο ίδιος. « Όμως, όπου κι αν βρίσκομαι, προσπαθώ να έχω τη δημοσιογραφική μου σκέψη εν κινήσει. Οι δημοσιογράφοι περπατώντας στο δρόμο πρέπει να βλέπουν πράγματα που δεν τα βλέπει ο απλός πολίτης. Κι αυτή είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζει, ότι ζώντας σε μια διαρκή κινητικότητα πνευματική ή σωματική, χωρίς αργίες, χωρίς Χριστούγεννα και Πάσχα, χωρίς ωράριο, αλλάζει διαρκώς παραστάσεις και πλήττει τις στιγμές που δεν έχει την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στο … «κόκκινο».
«Η είδηση θέλει κυνήγι, όμως το μεγάλο ζητούμενο είναι η «μάχη των ιδεών» ώστε να φωτίσουμε διαφορετικά ένα θέμα και να κάνουμε τη διαφορά»
Για έναν έγκριτο δημοσιογράφο με την κλασική έννοια του όρου, όπως είναι ο Σταύρος Τζίμας, η μάχη της είδησης είναι τρόπος ζωής και ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί. Όταν πηγαίνει στο γραφείο του στο ΑΜΠΕ, είναι ήδη «διαβασμένος» από το σπίτι, αφού έχει περιηγηθεί τις εφημερίδες και τα sites, και ακολούθως παρακολουθεί την ειδησεογραφία να κλιμακώνεται ανάλογα με το πρόγραμμα της κάθε μέρας.
«Προσπαθούμε να ανοίξουμε την ειδησεογραφία και να αναδείξουμε κάποιες ειδήσεις από μια άλλη οπτική.» τόνισε ο διευθυντής του παραρτήματος ΑΜΠΕ κ. Τζίμας. « Η είδηση θέλει κυνήγι και ψάξιμο, η αναζήτηση στις πηγές που είναι παντού, τα ελεύθερα θέματα. Προσπαθούμε να πάμε τη δημοσιογραφία, ένα βήμα παραπέρα κι αυτό χρειάζεται σχεδιασμό. Το μεγάλο ζητούμενο στη δημοσιογραφία, επειδή η πληροφόρηση έρχεται από παντού, είναι η μάχη των ιδεών. Ποιος θα κατεβάσει τις καλύτερες ιδέες για να φωτίσουμε ένα θέμα από άλλη οπτική και να το προεκτείνουμε ώστε να κάνουμε τη διαφορά. Και αυτό εξαρτάται από το ιστορικό βάθος και το background που έχει ο καθένας».
Το «ισοζύγιο», οι «αποσκευές» εμπειριών, και ένα όμορφο ταξίδι στο … «λυκόφως» του. Ή μήπως όχι;
Μεταλαμπαδεύοντας ασυναίσθητα την αγάπη του για τη δημοσιογραφία και τα «μυστικά της» και με τα χαρακτηριστικά του «προσιτού» και «δοτικού» προς τους νεότερους να συμπληρώνουν το προφίλ του, ο καταξιωμένος δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας, χαίρει της απόλυτης αποδοχής και εκτίμησης των συναδέλφων του, που τον ξεχωρίζουν ως έναν ευγενή και σπουδαίο δάσκαλο της δημοσιογραφίας. Σήμερα στο απόγειο της καριέρας του δεν διστάζει να κάνει έναν απολογισμό της μακρόχρονης διαδρομής του με μια απάντηση αφοπλιστική:
«Είμαι ευχαριστημένος, διότι η τύχη έπαιξε το παιχνίδι της και μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία, που είναι ένα γοητευτικό ταξίδι, ένας τρόπος ζωής πλέον για μένα, και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου διαφορετικά. Από μια τυχαία συνάντηση άλλαξε η ζωή μου και η πορεία μου. Ανήκω σε εκείνους που μπορεί να μην έκανα χρήματα, αλλά κέρδισα πολλά».
Το «ισοζύγιο» μιας επίπονης καριέρας ισοσκελίζεται με κέρδη εμπειριών, όπως επισήμανε ο κ. Τζίμας. «Κέρδισα το διαρκές ενδιαφέρον που με διακατέχει εφ΄ όρου ζωής, αυτήν την καθημερινή εναλλαγή των καταστάσεων, των σκέψεων, της δράσης, αυτής που δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις, αλλά και της μελέτης».
Στις «αποσκευές» του μεταφέρει τις πολύτιμες γνωριμίες του με αξιόλογους ανθρώπους. «Γνώρισα πολύ σημαντικούς και απλούς ανθρώπους, αυτό είναι το μεγάλο κέρδος που αφήνει σε μένα η δημοσιογραφία, και λέω μου αφήνει, διότι βρίσκομαι πλέον στο «λυκόφως» της επαγγελματικής μου διαδρομής. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω, διότι έχω μια καλβινιστική αντίληψη, που θέλει τον άνθρωπο όσο βρίσκεται στη ζωή να δουλεύει. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από την είδηση και το ρεπορτάζ…»!
