Είναι αρκετά ελκυστική η διδασκαλία στην τάξη; Το καθημερινό “στοίχημα” των εκπαιδευτικών

Στη σύγχρονη εποχή όπου ζούμε την αποθέωση της εικόνας και της ταχύτατης διάδοσης της πληροφορίας, η διδασκαλία στα σχολεία έχει καταστεί ολοένα και περισσότερο ως ένα έργο δύσκολο και ιδιαίτερα … επίπονο για τους εκπαιδευτικούς.

Το μάθημα της γενικής διδακτικής που έχουν μελετήσει οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, τους προσφέρει γνώσεις , οι οποίες είναι απαραίτητες για το έργο τους, ενώ το μάθημα της ειδικής διδακτικής τους αποκαλύπτει περισσότερα «μυστικά» και τους παρέχει τα προσόντα εκείνα, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στη διδασκαλία συγκεκριμένων μαθημάτων. «Οι εκπαιδευτικοί ήδη από το πανεπιστήμιο λαμβάνουν γνώση για τους τρόπους διδασκαλίας, που τους κάνουν πράξη όταν βρεθούν εντός της τάξης και μέσα στη σχολική πραγματικότητα» ανέφερε η καθηγήτρια κ. Χαριτίνη Χαρίτου. Όπως και οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί της χώρας μας, δίνει κι εκείνη τον δικό της αγώνα εδώ και 22  συναπτά έτη, για να μεταλαμπαδεύσει με ελκυστικούς τρόπους τη γνώση στους μαθητές της, δοκιμάζοντας διαρκώς καινούρια «tips», ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον της τάξης κατά τη διάρκεια της παράδοσης.

«Ο ανθρώπινος παράγοντας δεν παύει να διαφοροποιεί τον χαρακτήρα κάθε σχολικού τμήματος, στο οποίο καλούμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί  να διδάξουμε. Αλλιώς θα κάνει ο καθηγητής το μάθημα στο Α1 τμήμα και αλλιώς στο Α2, αναλόγως με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των μαθητών στο σύνολό τους. Διαφορετικά θα γίνει το μάθημα στο σχολείο ενός ορεινού χωριού ή ενός νησιού, και διαφορετικά σε ένα τμήμα που ανήκει στον αστικό ιστό μιας μεγαλούπολης.» υπογράμμισε η κ. Χαρίτου.

Σύμφωνα με την ίδια κάποιοι απλοί τρόποι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από παιδαγωγούς, αλλά και γονείς ή κηδεμόνες που διαβάζουν τα παιδιά στο σπίτι είναι οι εξής:

Πρώτον. Η πορεία της διδασκαλίας συνιστάται να γίνεται από τα εύκολα στα δύσκολα και από τα γνωστά στα άγνωστα. Έτσι το παιδί «χτίζει» τη γνώση μόνο του και αυτό του δίνει ένα αίσθημα χαράς, ικανοποίησης και σταθερότητας ότι κατακτά κάτι και το κάνει σταδιακά δικό του. Νιώθει ότι εξερευνά σιγά-σιγά το άγνωστο πεδίο της μάθησης.

Δεύτερον. Η εποπτική διδασκαλία, η χρησιμοποίηση εικόνων παντός είδους προξενούν κατά γενική ομολογία το ενδιαφέρον, κάνουν την παράδοση πιο ευχάριστη και σίγουρα βελτιώνουν το μαθησιακό αποτέλεσμα.

Τρίτον. Η χρησιμοποίηση του παιχνιδιού είναι ένα ελκυστικό μέσο για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά και για τον έλεγχο του τι αποκόμισε το παιδί στο τέλος του μαθήματος. Ο εκπαιδευτικός καλείται να χρησιμοποιήσει όλη την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου μέσα στην τάξη για να φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα της διδασκαλίας και την επίτευξη των διδακτικών στόχων.

Τέταρτον. Παροχή κινήτρων στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους, ώστε να κάνουμε την προσέγγιση του μαθήματος πιο ευχάριστη και πιο αποτελεσματική. Ένα μικρό αυτοκολλητάκι, ένα δωράκι, ένα θαυμαστικό δίπλα στον βαθμό βοηθάει εξαιρετικά τα παιδιά και τα χαρίζει ενθουσιασμό και όρεξη για μάθηση. Κινεί το ενδιαφέρον τους και τα δραστηριοποιεί περισσότερο.

«Αξίζει στα παιδιά που βρίσκονται στην πιο ευαίσθητη και όμορφη ηλικία, αλλά και καθοριστική για τη ζωή τους, να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια» κατέληξε η κ. Χαρίτου, «ώστε να τους προσφέρουμε τις γνώσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, διότι ουσιαστικά εργαζόμαστε για το μέλλον της πατρίδας μας, του κόσμου, και για ένα καλύτερο μέλλον για όλους».