Η επιληψία στη … λεωφόρο της φυσιολογικής ζωής

H επιληψία είναι μια συχνή εγκεφαλική διαταραχή,  η οποία εμφανίζεται σε 65 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, όμως με τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή αντιμετωπίζεται επιτυχώς, με αποτέλεσμα τα άτομα που πάσχουν να ζουν μια φυσιολογική ζωή.

Το ενθαρρυντικό αυτό μήνυμα τονίζεται σε ανακοίνωση της Ελληνικής Εθνικής Ένωσης κατά της Επιληψίας (Ε.Ε.Ε.Ε.) και του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου κατά της Επιληψίας (Π.Ε.Σ.Ε.). Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν η συχνότητα εμφάνισης της ασθένειας καταλαμβάνει σε ποσοστό περίπου το 0,8% του γενικού πληθυσμού, ενώ υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ασθενών στην Ευρώπη ανέρχεται σε περίπου 6 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα, περισσότερα από 80.000 άτομα ζουν με επιληψία, ενώ 20.000 είναι παιδιά.

Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας στις 12 Φεβρουαρίου η Ε.Ε.Ε.Ε. και ο Π.Ε.Σ.Ε. ενώνουν τις δυνάμεις τους με τα Παγκόσμια Γραφεία Επιληψίας (International Bureau for Epilepsy και International League Against Epilepsy) και ξεκινούν μια δυναμική εκστρατεία με στόχο την ενημέρωση και την κοινωνική ευαισθητοποίηση, ώστε οι πολίτες να αγκαλιάσουν με ενδιαφέρον τους ασθενείς της επιληψίας και το πρόβλημα τους, με στόχο να αποτελούν ισότιμα μέλη του κοινωνικού συνόλου με ίσα δικαιώματα στην εργασία, στη διασκέδαση και σε κάθε άλλη έκφραση της ζωής τους.

Με κεντρικό σύνθημα «Δώσε το ΣΤΙΓΜΑ σου, μην ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ», και μια εμβληματική ενημερωτική καμπάνια κοινωνικής ευαισθητοποίησης ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Επιληψίας, που πλαισιώνεται από εντυπωσιακές δράσεις φωταγώγησης δημοσίων κτιρίων και κεντρικών σημείων στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, την Πάτρα, τα Χανιά και σε άλλους δήμους σε ολόκληρη τη χώρα, οι δύο επιστημονικοί φορείς ευελπιστούν στην εξάλειψη της προκατάληψης και στην αποδοχή των συνανθρώπων μας που πάσχουν από επιληψία.

‘Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ασθένεια από μόνη της δεν μπορεί να εμποδίσει τους πάσχοντες να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, αν δεν υπάρχουν άλλες διαταραχές. Συνεπώς με την κατάλληλη θεραπεία μπορούν να ευημερήσουν κοινωνικά και επαγγελματικά, και μάλιστα να καταλάβουν ανώτατα αξιώματα.

Κατά ένα μεγάλο ποσοστό 85% παρουσιάζεται στις αναπτυσσόμενες χώρες και λιγότερο στις ανεπτυγμένες, κι αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της αυξημένης συχνότητας εγκεφαλικών τραυματισμών και της πλημμελούς υγειονομικής φροντίδας.

Επιληψία και ιστορικές προσωπικότητες

Οι επιληπτικές κρίσεις είναι γνωστές από την πρώιμη περίοδο της ιστορίας και η επιληψία ως ασθένεια είναι γνωστή για περισσότερο από 4.000 χρόνια. Ετυμολογικά  η λέξη προέρχεται από το ελληνικό ρήμα «επιλαμβάνειν» που σημαίνει «καταλαμβάνω, προσβάλλω αιφνίδια, κυριαρχώ πάνω σε κάποιον».

Ο όρος «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.Χ.) και τον Αριστοτέλη (384-322).

Διάσημες προσωπικότητες  που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην ιστορία, την επιστήμη και την τέχνη, έπασχαν από επιληψία: Ο συγγραφέας Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκόνγκ, ο Αμερικανός συγγραφέας Έντγκαρ Άλλαν Πόε, ο πατέρας της κλασσικής φυσικής Ισαάκ Νεύτων, ο ζωγράφος και πολυμαθής Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο βρετανός ποιητής Λόρδος Βύρων, ο κορυφαίος καλλιτέχνης της Αναγέννησης Μιχαήλ Άγγελος, ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Ρώσος συνθέτης Πυότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, ο Αμερικανός ηθοποιός Ρίτσαρντ Μπάρτον και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών Πυθαγόρας ο Σάμιος.

Σήμερα υπάρχουν σημαντικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που εάν χορηγηθούν σωστά, βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα. Ωστόσο, περίπου το 30% των ανθρώπων με επιληψία που ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες δεν αντιμετωπίζονται σωστά και ένα ποσοστό 25%  παρουσιάζουν κρίσεις ανθεκτικές στην αγωγή. Δυστυχώς, τα άτομα με επιληψία και κυρίως τα άτομα που συνεχίζουν να κάνουν κρίσεις στιγματίζονται κοινωνικά. Επιπλέον, η έλλειψη της σωστής αντιμετώπισης επιφέρει τεράστια οικονομική επιβάρυνση στα εθνικά συστήματα υγείας.

Η σωστή ενημέρωση, αντιμετώπιση, έρευνα και η νομοθεσία παραμένουν βασικά ζητήματα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με επιληψία.